Ιωαννίδης, Ιωάννης

(Καβάλα 1931 –).Παιδαγωγός και συγγραφέας. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης, στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Βηρυττού και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (αγγλική φιλολογία)· έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο πανεπιστήμιο Τεμπ της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ (παιδαγωγική ψυχολογία). Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δάσκαλος (1952-60) και συνέχισε ως καθηγητής, αρχικά, και διευθυντής μετέπειτα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας (1965-82). Παράλληλα ασχολήθηκε με την παιδική λογοτεχνία, γράφοντας με το ψευδώνυμο Ι. Καβαλιώτης. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Οικολογικής Ομάδας Πάτρας κ.ά. Έργα του είναι: Παιδαγωγική ψυχολογία, Παραλλαγές… (1966), Μυστικά ταξίδια (1970), Η ακτινογραφία (1971), Το άσπρο άλογο (1968), Το χρυσαφένιο τόξο (1975), Τα τρία παιδιά (1980-86), Το κορίτσι με τις δύο κοπέλες (1984), Χωρίς κοτσάνι (1984), Η ιστορία με το γαλάζιο μολύβι (1985), Ζαζά – όνειρα ελεφάντων (1986), Καβάλα στο χρονοδιαβήτη (1987), Το παράξενο δώρο (1988), Ο γύρος του κόσμου χωρίς λεφτά (1989), Δύο περαστικές (1992), Μία πόρτα στο δέντρο (1992), Ένα δέντρο στο ποτάμι κ.ά. Αντλεί τα θέματά του από τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής (την εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης, τη συναδέλφωση των λαών, το οικολογικό κ.ά.). Έχει τιμηθεί για τη συνεισφορά του στον πνευματικό βίο του τόπου από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά κ.ά.